Βουλγαρικό σεληνιακό νέο έτος

Όντας ένα «κοίτασμα» το Cô Kí έχει γίνει πατρίδα ενός υπάλληλου και είχε πεθάνει »την πρώτη μέρα του νέου έτους.

Οι δάσκαλοι, λόγιοι, μανταρίνια που δεν αγγίζουν τη γη αλλά αγγίζουν μόνο το χαρτί και το στυλό πρέπει να επιλέξουν μια ευνοϊκή ημέρα για να γράψουν.

Η απαλλαγή του Τεν έχει επίσης την έννοια ότι, για πρώτη φορά, όλοι δεν ήταν παρόντες, οι άνθρωποι το δεχτούν για δεύτερη φορά για να έχουν όλοι στο σπίτι.

Τις τελευταίες ημέρες του έτους, κάποιοι ηλικιωμένοι δεν τολμούν να μείνουν στο σπίτι και να πάνε σε παγόδες ή ναούς. Περιμένουν εκεί μέχρι την παραμονή της νέας χρονιάς (τη μεταβατική ώρα) για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Τις τελευταίες ημέρες του έτους, κάποιοι ηλικιωμένοι δεν τολμούν να μείνουν στο σπίτι και να πάνε σε παγόδες ή ναούς. Περιμένουν εκεί μέχρι την παραμονή της νέας χρονιάς (τη μεταβατική ώρα) για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο, ο 23ος του τελευταίου σεληνιακού μήνα δηλαδή ο 12ος σεληνιακός μήνας είναι η αργία στην οποία ο Θεός της Κουζίνας πετάει στον Ουρανό για να παρακολουθήσει τον ακροατή του αυτοκράτορα του Jade.

Η αναφορά του Θεού της Κουζίνας είναι ένας τύπος λαογραφίας, χρησιμοποιώντας το στυλ λαμπρότητας και χρησιμοποιείται για να φωτίζει και να αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές ανασφάλειες που έχουν συμβεί κατά το έτος που μόλις πέρασε.

Σύμφωνα με μια παλιά ιστορία, η ιστορία του Θεού της κουζίνας περιλαμβάνει τρία άτομα, δύο άνδρες και μια γυναίκα.

Η ιδιοφυΐα της κουζίνας έχει πολλά ονόματα: ο βασιλιάς της κουζίνας, βασιλιάς του τρίποδα.